Rus Beşleri

Liderleri ve aralarında müzik eğitimi almış tek besteci olan Balakirev ile birlikte Dargomijski’nin ve Rus klasik müziğinin babası sayılan Glinka’nın izinden giden ulusalcı ve yenilikçi bestecileri tanımlamak için kullanılmıştır bu ifade. 19. yüzyılda ulusal olanı kullanma eğiliminin farklı sanat dallarında kendini göstermesiyle Rusların müziğine de sirayet eden eğilim, bu beş bestecinin yollarının kesişmesine neden olmuştur ve halk şarkılarını, ezgilerini birlikte geliştirdikleri tekniklerle kullanmalarını, batı müziğini de inceleyip onlardan ayrı özgün, doğu ve Rus karakteristiğini yansıtan eserler bestelemelerini sağlamıştır. Bunun sonucunda da ardıllarını etkileyecek bir ulusal Rus sanat müziği geleneği oluşmuştur.

Beraber çalışan bu besteciler yeri geldiğinde birbirlerinin eserlerini de tamamlamışlardır. Ayrıca aynı zaman zarfı içerisinde bu akıma katılmayıp kendi çizgisinde ilerleyen Çaykovski gibi besteciler de bulunmuştur.

Mili Alekseyeviç Balakirev

Islamey:

Tamara, senfonik şiir:

Aleksandr Borodin

Poloveç Dansları, Prens İgor operasından:

Orta Asyanın Steplerinde:

Nikolay Rimski Korsakov

Şehrazat, senfonik süit:

İspanyol Kapriçyosu:

Modest Musorgski

Bir Sergiden Tablolar:

Gözyaşı:

Cesar Cui

Keman ve piyano için Kaleydoskop (Çiçek Dürbünü):

Opus 77 2 Numaralı Koro eseri: